Her şehrin yolu

Bir sabah doğar içimin ucundan,
Güneş sessizce süzülür yorgunluğa.
Ne bir alkış var, ne çalan ziller,
Ama bilirim: kalktım yeniden bu sabaha.

Aynı acılarla başlarım güne,
Ama artık beni yıkmaz eskisi.
Taşıdığım yük aynı belki hâlâ,
Fakat omzum alıştı, eğilmez dizi.

Bir nefes çekerim ciğerim yanar,
Bu da yaşadığımın kanıtıdır.
Bazen acı bile iyi gelir insana,
Çünkü hissediyorsan, hayat ısrarcıdır.

Bir çocuk sesi gelir uzak sokaktan,
Bir martı süzülür deniz kıyısına.
O an anlarsın: dünya dönüyor hâlâ,
Ve senin içinde bir yer hâlâ ısrarla.

Geçmişi silmem, o benim parçam,
Ne unuturum ne de geri isterim.
Ama her gün biraz daha barışırım,
Çünkü büyümek, affetmeyi bilmektir.

İçimde hâlâ dikenli yollar var,
Ama yürümeyi öğrendim çıplakla.
Kanasa da bazen her bir adımım,
Yere düşmeden yürürüm sabırla.

Güldüğümde artık içim de güler,
Zor da olsa öğrendim gerçek ne.
Mutluluk gürültü değilmiş meğer,
Bir bardak çaymış, annem demlediyse.

Bir rüzgâr eser saçımı savurur,
İçimde gençlikten kalma bir oyun.
“Her şey bitti” dedikçe hayat güler,
Ve bir yaprak düşer, başlar her şeyin yolu.

Hakkı kalabalık