Bir Çivi çakarım

Bir çivi çakarım duvara sessiz,
Üstüne hayal asarım tertemiz.
Kırılır hayaller zamanla belki,
Ama içimde yaşar hep gizlice.

Toprak kokusu gelir ansız cana,
Çocukluk düşer bir anda zamana.
Bir elma kokusu yeter dönmeye,
Dönmek kolay mı gurbet yamacında?

Ay ışığı düşer yorgan ucuna,
O gece başka olur tüm duygular.
Yazsam da içim yine de hiç susmaz,
Çünkü özlem sığmaz kelimelere.

Bir şarkı çalar uzak bir radyoda,
Melodisi tanıdık, sözü yara.
Kapatamam, dinlerim hep derince,
Geçmişin sesi dolaşır her yanda.

Bazen susar hayat birden derince,
Zaman donar, durur bakış gözünde.
O zaman anlarsın ne varsa içte,
Kalbin yükünü duyar sessizlikte.

Dost bildikler geçer bir selam vermez,
Gurbet soğuktur, yüzlerse perdesiz.
Ararsın içtenlik, bir sıcak eli,
Kalabalıkta bile yalnızsındır.

Demli çay, bir simit, köşe başında,
Hayatın özü gizlidir aslında.
Küçücük şeylerin kıymeti başka,
Zorluk öğretir, silinmez o izler.

Kırık bir bardak gibi içim şimdi,
Su sızar her hatıraya gizlice.
Tutamam bazen de, taşar duygular,
Fakat hâlâ doluyum inatla ben.

Bir kitap açarım, kendimle dolu,
Satır arası ben olmuş her konu.
Biri anlatır beni fark etmeden,
O yüzden hep umut taşır her hece.

Zaman geçer, çalar bizden sessizce,
Lakin kalan sensin kendi içinde.
Ne yaşarsan onunla büyür insan,
Her yara aslında cevaptır sana.

Hakkı kalabalık