Duydum Adımı

Duydum adımı fısıldayan rüzgâr,
Sessiz kalbimde utanarak bakar.
Gözümde biriken yıllar ağlaşır,
Geldim ama geçtim, duymadın beni.

Adım yankılanır ıssız yollarda,
Hatıralar düşer yanık solukla.
Kapanmaz içimde derin yaralar,
Geldim ama geçtim, duymadın beni.

Gözlerin başka bir hayale dalar,
Sözler susar, geriye özlem kalır.
Savrulur anılar rüzgârla yavaş,
Geldim ama geçtim, duymadın beni.

Ay gibi yalnız gecenin koynunda,
Yol bomboş, umutlar yitik uykuda.
Kalbim seni bekler, içli, sessizce,
Geldim ama geçtim, duymadın beni.

Bir zamanlar senle doluydu her yer,
Şimdi yalnızlıkla titriyor eller.
Sevgin solgun, yüreğim hep bekliyor,
Geldim ama geçtim, duymadın beni.

Kırık düşlerimle savrulur rüzgâr,
Adın, dudaklarımda yankı yapar.
Yollar uzun, aşklar hep yorgun, solar,
Geldim ama geçtim, duymadın beni.

Kalbim kırık dökük, umutlar suskun,
Gözlerin çoktan başka bahardayken.
Sevda yorgun düştü, iz kaldı senden,
Geldim ama geçtim, duymadın beni.

Rüzgâr fısıldıyor sessizce beni,
Duygular yanıyor içimde gizli.
Hasretin gecemde yıldız misali,
Geldim ama geçtim, duymadın beni.

Bir çığlık büyürken içimin sesi,
Sensiz geçen her an ağır ve sessiz.
Ayrı yollardayız, kimsesiz sevdik,
Geldim ama geçtim, duymadın beni.

Sözcükler tükenir, susarım artık,
Gizli bir sitemle bakarım uzak.
Seni bekledim hep, içimle soluk,
Geldim ama geçtim, duymadın beni.

Yollar taşlı, rüzgâr yüzüme eser,
Kalbim susar, gözyaşım geceye ser.
Yorgun yüreğimde sevgi iz düşer,
Geldim ama geçtim, duymadın beni.

Belki bir gün duyarsın sessiz sesim,
Rüzgârla taşınır, çarpar nefesin.
Belki buluruz o kayıp sevgiyi,
Geldim ama geçtim, duymadın beni.

Hakkı kalabalık