ferini yitiren gözlerim artık kördü
gülüşlere aşina yüzüm çoktan unutmuştu gülmeyi
geçmişin izleri aklıma düşerken
dudaklarımda sessizlik birikir oldu
yokluğunda hüzünlerin boynu hep bükük kaldı

bir düşünsene,
gidilen onca yola değdi mi?
onca sevinç, onca acı, onca hüzne değdi mi?

yarım kalmış düşlerin arasında sıkışan anılar
hikayesi yazılmamış gerçekleri ayırıyorum
küf tutmuş hasretleri tek tek asıyorum
yarınlara ışık tutsun diye

uzayıp giden yollar
yamaçlarından pusu eksilmeyen dağlar
her solukta sızlarken burnumun direği
sen gelirsin aklıma
hiç eksilmez bu benim ağrılarım

yıllardır böyleyim ben
her gün biraz daha yaklaşıyorum o sona
seni kaybettiğim zamanlardan biliyorum
kimseye pembe hayaller anlatmıyorum
yüzüme aşina o gülüş aynı
senin için kimsesiz gülüşlerimi saklıyorum

adı konulmamış o yalnızlığı yaşarken
suretinde ışık olsa da
kötülüğün gölgesinden kurtulamayanları düşünüyorum
ben sıcak iklimlerden gelmişim
şimdi üşüyorum doğduğum yerde

sahipsiz düşlerim, köhnemiş yarınlarım
merhametin maraz olmadığı bütün kapılardan geçiyorum
yetim duaların aminlerin de bulunmak için
kefareti boynunda asılı her adımı
karanlığın uzun yolculuğunda taşıyorum

geride kalanlar kaybolurken
geceye sessizlik düşüyordu
ibadetler bile yetim ve öksüz bırakılırken
karanlık dehlizlerde gezinirken
dilimden düşmeyen o sözler azat oluyordu

benim sevinçlerim sürgün edileli çok oldu
ondan bu yakıcı sıcaklarda üşüyorum
her ölüm acı doluydu
her gülüş bir yanılgıydı

ve bu yolculuk bitip gidiyordu
buralara kokun sinmişti
her nefeste içim sızlarken
hayatımın tüm çiçekleri ölüyordu seninle

seninle birlikte her şey ölüyordu.
*
Mehmet Demir
23825