Dışarıdan bakınca sert ama içine girince yumuşacık bir kalbin sesi gibiydi şiirin....
Her dizesi bir iç çekiş yaşanmışlıkların özlemlerin inancın ve aşkın iç içe geçtiği bir yolculuk. Ama ortaya dökmüyor her şeyi kendini sessizce usul usul anlatıyor yormuyor bağırmıyor sadece diyor ki mısralar gel kalbimin içine buyur biraz dur dinle ve anla....

"Zaman her dikişte bağlar nefesimi" derken mesela… Çok tanıdık bir his. Hepimizin zamanla sıkıştığı nefes almakta zorlandığı o anlar…

"Aynadaki suretim karınca, gölgem ise fil kadar uzar" şiirin kalbi burası gibi geldi bana. Ne kadar küçük hissetsek de yaşadıklarımızın ve içimizin yükü o kadar büyük ki… Bu zıtlıkla hepimiz bir şeyler taşıyoruz aslında.

Her zaman ki gibi kalemin bende beni arattırdı. Kendi kendime konuştuğum yerleri oldu ve her zaman ki gibi ağır ağdalı bir dil yerine samimi içten bir üslup kullanmışsın.

Bende bu şiirin kıyıcığına şöylece ilişiverdim...

Sevgimle seni okumak yine yine çok güzeldi...
Günümün şiiri diye seçtiğim şiirlerden birisi şiirin

🤍🤍🤍

Çok güzeldi tebrik ederim çok beğendim yüreğinize kaleminize sağlık kaleminiz daim olsun inşallah saygılar sevgiler

Ne kutlu bir vuslattır bu.

Aşkın narında
Benliği kül etmek istercesine
Sonsuzluğa karışmak ister

sevgiler