Elveda Çocukluğum

Bazı vedalar sessizdir;
ne bir kapı gıcırtısı,
ne de bir veda bakışı vardır…
Sadece kalbinizin derinliklerinde duyulan bir boşluk.



Bir ağaç gibi yemyeşilsin,
Ne güzelsin diyenlere…
O yemyeşil resmin altında
Nice kışlar, fırtınalar, boranlar gizli…
Bilemezsin!

Özlemler, hasretler,
Karmaşık duygular ve sıla!
Gün gün hayattan akar gider zaman,
Ama bunlar… geçmez, dinmez, azalmaz!

Ben;
Yürüdüğüm sokakları,
Top oynadığım okul bahçesini,
Gizlendiğim dar araları özledim…
Çocukluğumun küçücük dünyasındaki
Kocaman samimiyeti özledim!

Bir sabah yine gün mü ağardı?
Günaydın herkese…
Günaydın anneciğim,
Günaydın babacığım…
Buralarda da sabah oluyor!

Yol alıyoruz hayattan;
Yol alıp, yoldan alıp gidiyoruz…
Ağlaya ağlaya,
Eski günlere dalıp gidiyoruz…

Bu satırlar,
Bir meçhul vakte yazılmış mektup olsun:
Elveda çocukluğum…
Elveda gençliğim…
Elveda aşk ile bağlı olduğum diyarlar!
Güle güle; yalnızlığın koynunda saklanan çocukluğum…
Elveda dostlar…
Ben de gidiyorum!

M.K