0
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
166
Okunma
Gül Sevgili
Aşk deryasına sal kendini, âlem “gül” der.
O kapıdan geçenler, verdiler binlerce ser.
Bin dönemeç çıktı, her yerde şer,
Ama güneş doğuyor; yürüyen bu yolda, er oğlu er.
Karanlığın dibi var, dini yok!
Artık der gökler: “Çok oldunuz, çok!”
Sillesini yeyince olurlar şok,
Kıyamet kopsun; kimi aç, kimi tok.
Murâdî der: Gül sevgili, yüreğin yanarken…
Yan sevgili, yüzünde güller açarken.
An sevgili, belki bir ümit kıvılcımı…
San sevgili, vur sevgiden kılıncını!
Murat Kerem
5.0
100% (1)
