0
Yorum
7
Beğeni
0,0
Puan
78
Okunma
Düştüm
Karanlık sokaklarda yere kapaklandım… düştüm.
Rüyalar âleminde hayale kapıldım… düştüm.
“Düşte gör dostum!” diyenin sözüyle düştüm,
Sarsıldım, yıkıldım… içime çekildim, düştüm.
Yaşadım mı, hayal miydi hepsi, düştüm!
Düşte idim, uyandım, sendeledim… düştüm.
Bir hayal, bir rüya, tatlı bir gülüştüm;
Düşen düşene… diz çöktüm, ağladım; içime düştüm.
Ağla gözlerim, ağla!
Gözyaşım yağmura karışsın… düştüm.
Sonbahar yaprakları gibi savruldum,
Hazan yedim de düştüm.
İnsanlığın düşüşüne tanık oldum o gece;
Ben bir kez değil, bin kez… insanlıkla birlikte düştüm.
Sonra bir ses duydum: “Kalk! Düşmek diriliştir.”
Bir nur değdi kalbime, sanki ilk nefesti.
O an anladım; her düşüş bir secdeydi aslında,
Ve ben secdede değil… Rabbimin huzurunda yükseldim!…düştüm.
Murat Kerem
