2
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
102
Okunma
Bir zaman vardı, insanlar sözüyle yaşardı,
Emanet kutsaldı, kalp incitilmezdi.
Bir tas ekmeği paylaşır,
Komşusunun açlığını kendi açlığı bilirdi.
Şimdi ne oldu bize?
Göz göze bakarken bile içtenlik eksildi.
Dost dostu, yar yârini aldattı,
Güvenin bedeli ağır ödendi.
Kardeşim, unutma:
Aşk da emanettir, dostluk da.
Bir kalp sana teslim edilmişse,
Onu kırmak, taş atmak gibidir Allah’a.
Emaneti koru;
Bir gün gelir, hesabı sorulur.
Sadakatle yaşarsan huzur bulursun,
Hıyanet eden kendi ateşinde yanar.
Hayat kısa, dünya geçici,
Ne mal kalır, ne şöhret, ne unvan.
Ama arkanda bıraktığın dürüstlük,
Çocuklarının duasında yaşamaya devam eder.
O yüzden diyorum sana kardeşim:
Aldatma! Ne sevgiyi, ne güveni.
Çünkü insan, emanete sahip çıktığı kadar insandır,
Ve sadık kaldığı kadar değerli…
Ask-i-Divane
5.0
100% (3)
Cevap Yaz