Türkiye’m

Ey yemyeşil dağların göğe uzandığı,
Derelerinin türküler söylediği güzel ülkem…
Toprağında yürüdüğüm her adım,
Atalarımın izini taşır.

Sokaklarında tanımadığın biri sana gülümser,
Kapısını çalan yabancıya sofrasını açar,
Bir tas çorbayı paylaşırken
Kalplerimiz bir olur, ellerimiz kardeş.

Gökyüzünde dalgalanan al bayrağın,
Her rüzgârda bir destan fısıldar kulağıma.
O bayrak ki, rengini şehidinin kanından,
Hilalini dualardan, yıldızını umuttan alır.

Baharda ovaların yemyeşil,
Yazın altın sarısı buğday tarlaları,
Kışın karla örtülü masal şehirlerin…
Hepsi benim gururum, hepsi benim yurdum.

Türkülerin, zeybeklerin, horonların, halayların
Bir ülkenin kalbinde aynı ritme vurur.
Her köyünde ayrı bir hikâye,
Her taşında ayrı bir hatıra saklıdır.

Ey Türkiye’m, senin için atar bu yürek,
Senin toprağına düşse, cennet kokar.
Senin için yaşar, senin için ölür,
Senin adını dualarımda taşırım…

Çünkü bilirim, dünya büyük olsa da
Bana yuva olan tek yer sensin.