0
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
433
Okunma
Ah yüregimdeki ṣu yangınlar bir geçse
Kurtulsam bu ızdırap dan
Kör bir kuyuya atılıp
Ömrümün baharında mahsur kalmışım sanki
Ne çıkabiliyorum
Ne gidebiliyorum, ne kalabiliyorum kendimde.
Uyandığım her sabah biraz daha eksiliyorum,
Bir rüya kırığı gibi yenik düşüyorum zamana.
Bilmiyorum;
Ben miyim uzak, yoksa yollar mı kırgın?
Çoktandır konuşmuyor aynalar benimle,
Çoktandır hiçbir yol beni çağırmıyor
Ama içimde hâlâ yürüyen bir ben var,
Küllerimin altında inatla nefeslenen.
Bıraksalarda gitsem, usulca...
Ne bir eşya,
ne bir anı alırdım yanıma.
Sadece suskunluğumu sarıp sarmalar
Bir dağın yamacında unuturum kendimi
Bir gün gideceğim, biliyorum...
Gidişim bir şiir olmayacak
Ama ben,
Ben, ilk kez kendime varacağım...
S.K.
5.0
100% (1)
