Belki doğrudur bazı sözler.
Bazı evlerin pencereleri açık…
Kanatları dışarıya açık, içeriye kapalı pencerelerin gölgeleri serindir belki; soğuk değil.
Gün vuruyordur bazı duvarların ardına, ay doğuyordur…
Bazı kadınlar, bazı evlerin içinde kim bilir, belki kahkaha atıyor,
çocuklar şen şakrak oyunlar kuruyordur.

Çiçekler ekiliyordur bazı evlerin balkonlarına, saksı saksı.
Bir bahçıvan özenle, sevgiyle buduyor, suluyor,
konuşuyordur her biriyle güleç yüzüyle.
Dört duvar arasında yaz, ilkbaharı ittirerek yer değiştiriyordur; çelme takarak…
Yün yatakları naftalin değil, bahar kokuyordur, kim bilir!

Kış aylarında, dökümden sobaların etrafında masallar dinleniyor,
gecenin karanlığına yıldızların kırpışan gözleri eşlik ediyordur.
Yer sofrasına, şehriyesiz ama karın doyuran bir tepsi pilav konuyordur.
Düşlere sözcük kalmıyordur çocukların ağzında.
Öyle çok konuşuyorlardır ki günün aydınlığında,
düşlerinde sadece bulutlar üstünde uyuyorlardır.

Bu evlerin mutfaklarında ikamet eden karıncalar hiç susamıyordur.
Mağaralar yoktur duvarlarında; herkes uyuduktan sonra kapısı aralanan,
içinde yabani hayvanlarla şamata yapılan…
Ve onları tasa eden yavrucaklar…
Çocuklar yoktur yürekleri ağzında.
Sessizlik, bir tek yastığındadır o çocukların;
uykusunun tam da ortasında.
Kimse kimsenin eteğinin dibinde değil;
yanında, başının üstündedir.

Duvarları rengârenk,
duvarları çiçek tablolu,
duvarları çocuk yüzlüdür.
Ve adamlar vardır belki, kim bilir!
Konuştukça konuşan adamlar…
Küçük bedenlere dağ olan, dik adamlar.
Sel sel gülüşler vardır yelek ceplerinde, sel sel sevgiler.
Gönlü kırık değildir, çatlak hiç değil kadınlarının.
Bahçeler, bahçeler, bahçeleri vardır.
Duvarlardan görünmez ama salkım salkım sarmaşıkları vardır.
Kuşlar, kuşlar, kuşları vardır.
Sessizliğin çatlağını dolduran gürültülü, cıvıltılı kuşlar…

Kimse bilmez ama belki…
Belki doğrudur bazı sözler.
Bazı evlerin pencereleri açık…
Kanatları dışarıya açık, içeriye kapalı pencerelerin
gölgeleri serindir belki; soğuk değil.
Gün vuruyordur bazı duvarların ardına, ay doğuyordur…
Bir sürü, bir sürü aydınlık karanlığı,
bir sürü kahkaha hüznü,
bir sürü heyecan korkuyu boğuyordur.
Kim bilir?
Belki de doğrudur bazı sözler.