– Kalbi Cennet Kokan Kadına –

Ey gönlümdeki sır,
Seninle başladı kalbimdeki vahiy,
Adını anınca,
Güller susar, kuşlar secdeye varır
Ve dünya bir anlığına durur.

Kalbin,
Cennetten ödünç alınmış bir bahçe,
Her çarpışında rahmet iner içime,
Ben sana bakarken
Sanki içimde melekler yürür…

Ben seni,
Bir kadını sevmek gibi değil,
Bir hakikati kavramak gibi sevdim.
Kendimi yok sayarak,
Senin varlığında yeniden var oldum.

Aşk dedikleri,
Belki tenle yanmaktır başta;
Ama sen,
Ruhumun kıblesine çevirdin gözlerini.
Bende namaz gibi duran bir sevda oldun.

Sen ki,
Suskunluğuyla dua eden,
Gülüşüyle günahları eriten kadın…
Kalbin cennet kokuyor,
Ben bu kokuyla arınıyorum her gün.

Bu risaledir:
Aşkın en derin, en içli hali…
Ve senin adınla başlar her satırı.
Bir dokunuşunla,
Yaralarımın yerini bile unuturum.

Ey kalbi cennet kokan kadın,
Eğer bir gün bu kalp susarsa,
Bil ki o gün
Sana söyleyemediği sözler
Boğazında düğüm olmuş,
Ve ben kendime kefen dikmişimdir.

Bu risalede
Ne günah var, ne hesap…
Sadece bir adamın
Bir kadına tüm varlığıyla secde edişi var.
Ve her kıtasında senin kalbinin izi…

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(30 Temmuz 2025)