BAKIŞLARINDAKİ NİYET

Öyle bir an gelir ki
bir kadın çıkar karşına
“ben
senin geçmişte tanıdığın kadınlara benzemem"
“tımara muhtaç yaralarını sararım” der

olası bir ihtimal gibi değil
alnına yazılmış bir kader gibi bakar gözlerine

sen
daha ne olduğunu anlamadan
ilmek ilmek örer yüreğine aşkı
söylemlerinde şefkat
gözlerinde büyülü bir inançla
büyüttükçe büyütür seni

sen
ne söylersen söyle
ne düşünürsen düşün
vazgeçmez senden
ısrarla
cennette olduğuna inandırır seni

oysa sen
böyle içten
böyle sıcak bir sevgiye alışmamışsın
şaşır kalırsın
hatta korkarsın bu sevgiden

zaten beklediğin iki şey vardı senin kadından
biri samimiyet
diğeri sadakat

ve gördüğün rüyadan sen
uyanmak için kendini silkeler uyandırırsın

tam da bu
ve bütün geçmişi unutturacak biridir dersin
yaralarına merhem gibi gelir
zamanla sen de seversin onu
hem de çok seversin
eksiksiz
ve temiz bir kalple özümsersin

sonra
birden durur durulursun
düğümlenir boğazına sözcükler
çünkü soğur dokunuşlar
ve anlarsın ki
geçmişteki sen
sen değilsin
onun bakışlarındaki sen
sen değilsin

başka hesaplar gezinmeye başlar beyninde
küçük yalanlar büyük hayal kırıklıklarına dönüşür
tutkulu bir aşk son bulur

ve bir kez daha
emeğin boşa gider
bir kez daha
kadına güven yerle bir olur

ve derken
öğrenirsin
yaşamın bir öncekinden farklı olmadığını

böylece
bir kez denenmiş olanı
bir daha asla denenmeyeceğini öğrenirsin

çünkü insan
bakışlarında niyetini saklayamaz
ele verir kendini!

Efkan ÖTGÜN