Bir mısra düşer gönlümün mahkûm odasına,
Her hece bir tanık, her kelime bir yemin sana.
Şairim ben; kelâmın mahkûmuyum ebediyen,
Fetihlerim vicdanımda, sustuğumda da söylerim ben.

Bu kelimeler yalnızca kağıtta iz bırakmaz,
Kalbimde titrer, kâinatın terazisinde durur, ağırlaşır.
Bir harf düşer, bir nefes tutar her zaman,
Ve mahşer gününde yazdıklarım hesap sorar adımla.

Adaletin terazisinde denir lafızlara bak,
Kim yüksekte, kim yerde kalır o terazide ancak.
Ben mürekkep ile savaşan bir askerim,
Harflerle fethedilen bir kalbin neferiyim.

Ve her satırda var bir adalet yürüyüşü,
Bir hakikat seferi, bin yürek feryadı içinde.
Ben sustuğumda değil, en derin sesimle fethederim,
Çünkü kelâm, sükûtu aşan en kuvvetli kaledir.

Her mısra bir kılıç, her hece bir asker,
Sözlerimle yıkarım zulmün engin duvarını.
Şairlik ağır bir yük, taşıdığım bir sancak,
Ve fetihlerim, kalbimin sessiz nakaratı.

Bu yüzden her kelimem bir dua, bir niyazdır,
Her satırımda büyür bir ümmetin hasret izi.
Ben sadece şiir yazmam, adaletin ordusuyum,
Ve sözümle fethederim kalpleri, zamanın sonsuzluğunda.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(25 Temmuz 2025)