Bir gece ansızın göğe tutuldu yüreğim,
Bir yıldız düştü içime; sen miydin, bilemedim...
Ruhumu kandil yapan o sessiz tebessümün,
Kıbleyi özlemiş bir seccade gibi, aklımda kalmış.

Dudağında ıslanan o son dua bendim ya...
İçini üşüten rüzgâr; belki ben, belki rüya...
Bir gül gibi soldum da ses etmedim sevdaya,
Dalında bekleyen o firkat, aklımda kalmış.

Bir türküde saklıydı, adı "sen" olan hüzün.
Ben sustukça yanardı içimde bin bir közün...
Sana benzeyen her şeye aşinaydı gözüm,
Gecenin alnındaki mühür, aklımda kalmış.

Bir kefen soğukluğunda ürperir her hecem.
Sen yoksan neyleyeyim aşkı, aşk değilken?
Adını andığımda bile haramken gecem,
Boynumda bir vebal gibi aşkın, aklımda kalmış.

Bir derviş sabrıyla, vurdum nefsimi zincire...
Zamanı diz çöktürdüm, aşkı eğdim fikire.
Sen yoksan içimde yoktu yol da, fikir de —
Kalbimi kandil yapan o sır, aklımda kalmış.

Ben artık ismimi de unuttum senin yanında.
"Bir kulum..." diyemedim her nefesin başında.
Kelime-i Tevhid bile seninle can bulmakta:
“Lâ” dediğimde giden her şey, aklımda kalmış.