Hasret yorgunuyum
Yüzümdeki efkarı tartsam ölçüsü kaçar dünyanın
Kalbimi döksem uluorta
Kana bulanır gül bahçesi
Deli değilim dikmeyin bakışlarınızı üstüme
Aşkla yanışım rahatsız etmesin sizi
Kemiklerimi kıracak kadar özlemlerim var sadece
Cilvesi bu bilirsiniz sevdanın
Yok yirmi birinci asırda bunun tedavisi
Yok ağrı kesicisi serumu iğnesi

Denize nazır düşlerimde büyüyorsun biteviye
Her vaktim kurulmuş benliğine
Ne yöne baksam dingin gözlerinle buluşuyorum
Bildiğim kadar şarkılar söylüyorum endamına
Dalıyorum aşk tüten zamanlara
Nabzımı tutamıyorum nazını anımsayınca
Dağılıyor ruhum geçtiğin sokaklara
Hasretin yanıyor bileklerimde
Sensiz geçen zaman incitiyor gönülhanemi
Kadim kitaplarda arıyorum artık teselli

Ertelenmiş bir hayatın yorgunuyum
Yüzümün pul pul yerlere dökülüşünü
Yüreğimin kökünden sökülüşünü
Aşkın hanesine yazabilirsiniz gözü kapalı
Hangi duygu var ki böyle asil ve zarif
İnsanı kamil eden adamı arif
Yorgunluğumun ezginlikle yok bir alakası
Sınırlarını aşmamdan sevdanın
Hep bir fazlasını istiyor ruhum
Varsa elimde hudutları aşan kokun
Olsun istiyorum boynumda vebalin
İstiyorum bitmesin ömürler boyu ben de
Ne hasretin ne de bağrıma nakşettiğim essiz sevgin...