SENDEN SONRA Ki SENSİZLİK

Uzun zaman olmuş
seni anmayacağımı sanıyordum
o kadar özümsemişim ki
bir türlü hatırlamıyorum yokluğunu

bugün rüzgârın yumuşak bir dokunuşuyla
bir hatıran okşadı tenimi
ve ben
kimseler duymadan
adını sessizce andım bir an

o “bir an”
sanki her şeyin tekrarı gibiydi
o gülüş
o ses
“hiçbir şey olmamış gibi” bakan gözlerin
geri geldi

ve ben yine sustum

şarkımızı dinlemedim bu kez
resimlere de bakmadım albümlerde
çünkü bilirim
bakar bakmaz burkulur yüreğim
ve ben artık kırılmayı istemiyorum

her zaman sığındığım bir şiir mırıldandım senin sesinle
ve anladım ki
sen gittiğinden beri
sözcükler de yetim kalmış

o kokun
o eski gömleğin
ve yakasında kalan ilkbahar
hala çekmecede duruyor
ama çekmeceleri bile açmıyorum artık
çünkü seni hatırlamak
iyileştirmiyor beni

seni sevmiştim
evet
hem de her şeyden çok
ama senden sonra
bir daha sever miyim
asla

biliyor musun
keşke demedim bu sefer
çünkü bilirim
her “keşke” yeni bir yara açar yüreğimde
oysa ben artık iyileşmek istiyorum

ne birlikte dinlediğimiz müziği açtım
ne de
albümde resimlere baktım
sadece içime koyu bir perde çektim
ardına seni
bizi
ve eksik kalan her şeyi sakladım

ve anladım ki
senden sonra
sadece sen eksilmemişsin bende
ben de başka biri olmuşum

şimdilerde
birilerine "seni seviyorum" derken
o eski ses tonuyla söylemiyorum
ama öğrendim ki
her şey geçip gidiyor zamanla
sen bile ömrümden

Efkan ÖTGÜN