1
Yorum
17
Beğeni
5,0
Puan
235
Okunma
Bir şeyi unuttum ben,
çok önceden.
Hangi durakta indiğimi,
hangi kelimede sustuğumu
ve en çok da
kime kırıldığımı.
Bir bardak suya bakıyorum günlerdir,
içmiyorum.
Çünkü içince geçeceğini sandığım şey
hiç geçmedi.
Bir cümleyi yarım bıraktım,
o günden beri
konuştuğum her kelime biraz yalan.
Bir gülüş eksik ağzımda
ve sen yoksun.
Ama adını anmak bile artık
fazla geliyor içime.
Ben bazı duyguları
kendi içimde gömdüm.
Ellerim toprak kokuyor hâlâ,
ama kimsenin mezarı yok avuçlarımda.
Şimdi biri bana “iyisin, değil mi” dese,
“iyiyim” derim,
ama o sırada gözlerimin arkasında
bir hayat susar.
Bir yerim eksik gibi,
dokunsan dökülecek bir şey değil bu —
susunca daha çok büyüyor.
Ve bazen en çok
hiç kimse anlamasın diye saklıyorum.
5.0
100% (7)
Cevap Yaz
