Al Bayrağa Yemin

Nice fırtınalar koptu içimde,
Ama bir sancak var, dimdik tepemde.
Her rüzgâr vurur dağ gibi göğsüme
Bayrak eğilmezse ben de eğilmem!

Küçükken masaldı, büyüdü serhat,
Şimdi rüyam bile nöbette sabah.
Bir emir gelse de can çıksa rahat
Yeter ki hilâl kalsın semada saf!

Gözümde toprak, elimde silah,
Bir yanım gurbet, bir yanım vatan.
Sevda mı sandın bu kara sevdayı?
Bu bir ölüme aşkla koşma yeminim!

Kurşun da yesem, gül gibi taşırım,
Bayrak görünce içten gülümserim.
Her adım, her iz, her şehit resmim
Toprağa kan değil, adımı işlerim.

Bir destan yazılır gecenin koynunda,
Mehmet’in duası düşer dağlara.
Siper olur yüreği ay yıldız uğruna
Alnındaki ter, bayrağa can olur.

Ne zindan korkutur, ne de yangın,
Bayraksız yaşam, ölümdür aslında.
Bir hilâlin gölgesi yeter bu cana
Ruhum huzur bulur toprağımda.

Gecenin sessizi, sabahın sesi,
Bir asker duasıdır yurdun nefesi.
Şehit düşerken bile gülümser biri
Çünkü bilir: Bayrak yere düşmez ki!

Üşürüm bazen dağ başlarında,
Ama içimi ısıtan tek şey vatan.
Bir bakış, bir sancak, bir ezanla
Dirilirim yeniden, yıkılmam asla.

Gurbet dedikleri öyle ağır ki,
Bir bayrak hasreti yakar içimi.
Yıldızlara bakar ağlar geceleri
Vatan kokan rüzgâr getir beni!

Ben gittim diyelim bir sabah erken,
Bayrağa sarılır bedenim serin.
Ne adım kalsın ne de bir resmim
Al renk dalgalanırsa yeter bana, emin!
Hakkı kalabalık