Ey Hacı Bektaş-ı Veli, ey irfanın menzili!
Durdu zaman bir secdeyle, titredi âlem,
Kul oldu aşk ile, sustu nefes, konuştu kalem.

Bizler Kalender Mustafa’yız, yolumuz nur ile,
Abdülaziz’in torunlarıyız, yâdigâr himmetle,
Bektaşîyiz, her secde bir yemin Hak ile.

Abdullah’ız, gönül kapısında duranlardanız,
Zincire vurulmuş nefsin iki kapısı arasında,
Firdevs hayaliyle değil, Hakk’ın rızasında kalanlarız.

Çah-ı Yusuf’tan yürüdük, kuyuya bakmadık bile,
İki defa düşündük her kapıyı, her daveti,
Lâkin yalnız Hakk’a boyun eğdik, gıyabın sükûnetiyle.

Kul olmadık kulluğunu unutanlara,
Dik durduk, bir olduk, can verdik bayrağa,
Her şehit nefesiyle göğe yazdık “La ilahe illallah”a.

Selahaddin’ce haykırdık; zulme dur, ey zaman!
Kılıcımız sabır, kalemimiz dua, sancağımız Kur’an,
Dirilişe vardık, sonsuzluğa… ebed-ül abad olanla yan yana.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(20 Temmuz 2025)