Ey sûzişli nefsin en serseri yankısı!
Bu aşk mı, bu azap mı, bu ceza mı ey kalbim?
Yoksa kaderin kendisi mi bir gurbetle kayıp mı?

Gönlümde cümle kapılar sessizliğe mühürlü,
Her dua cevapsız, her cevapsızlık öğüt gibi,
Bir mecalsiz gidiş var, ne ayak belli ne yön belli.

Bir derviş suskunluğunda durdum,
Ne yâr geldim ne yâre vardım,
Sustum… ama sustuğumda içim bağırdı.

Kandil misali titredim geceyle beraber,
Kendime bile yetemedim, neye yararım sana?
Benliğimi terk ettim, ama ben yine de bendeyim hâlâ.

Ey avare gölge! Ey küskün ruhum!
Sen ki sensizliğe bile alışamayansın,
Niye hâlâ bekliyorsun kapısız bir kapının ardında?

Bir tek cevap kaldı her şeyin sonunda:
Allah vardır, çünkü yokluk bile O’nunla var,
Gerisi mecalsiz bir hayal, sonu olmayan bir ağyar...

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(11 Haziran 2025)