0
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
54
Okunma
Ben taht kurmadım saray duvarına
Zira yüreğim, hanların yıkıldığı yerdeydi
Sancaksız yürüdüm, kılıçsız dimdik
Çünkü kudret ilahi emanetle gelirdi
Bir sultandım, ne altınım vardı
Ne de fermanımı yazan bir nâzir
Ama halkın duasıydı tacım
Ve secdeydi en yüce tahtım
Kervanlar geçerken cihanın ortasından
Ben çadırımı yetimin yanına kurdum
Tahtsız kaldım ama diz çökmedim
Çünkü saltanat: boy vermemektir küfre
Zulmün en parlak günlerinde
Gölge ettim kararan yüreklere
Sarayda susanlara inat
Ben, halk içinde sözle kıyam ettim
Ve şimdi tarihin tozlu satırlarında
Adım geçmese bile, yankım kalır
Çünkü tahtsız bir sultan olmak
Zalimlere secde etmeyenlerin şanıdır
HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(11 Şubat 2025)
5.0
100% (1)
