Gönlümde çağlar biriktiren mihrap,
Zamanın alnına kazınmış sır kapı,
Taşın sesinde bir secde, bir kitap
Ayasofya… susar ama hep anlatır.

Sütunlarında Bizans’ın soluğu,
Kubbesinde tekbirin yankısı var.
Bir eli haçta, bir eli ulu hu’da,
İki deniz arasında sabırla var.

Mozaik yüzlü melekler göz süzer,
Cennetle cehennem arasında bir durak,
Nehr-i tarih oradan geçer, ezber
Bozmuş zamana boyun eğmeden durak.

Fatih’in atı sükûta basmışken,
Minberde Kur’an, kubbede ezan çınlar.
Kılıçla açılmaz her kapı erken
Ama bazı kapılar dua ile anlar.

Kilise miydi, cami mi, sırdaştır;
Sadece taş değil, yürek de ağlar.
Bir mabet değil, bir kader yazgıdır,
Bir çağ biterken diğerine bağlar.

Ben de bir seccade serdim kalbime,
Her dizede bir kubbe kurdum kendime.
İnancın ve ilmin kol kola girdiği,
Ayasofya… sonsuzun en sessiz limanı.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(15 Temmuz 2025)