(Ruhun çağırdığı yerden)

Sustu zaman,
Bozkırın kalbine gömüldü ilk dua,
Ve sen çıktın toprağın hafızasından
Bir yemin gibi,
Bir sancak gibi,
Bir annenin duasındaki ah gibi…

Sen yürürken,
Ay doğardı karanlığa,
Her izinde
Bir halkın dirilişi saklıydı.

Asena,
Sen ki,
Tüylerinle değil,
Bakışlarınla deldin gecenin suskunluğunu.
Çünkü senin gözlerinde
Tarih kendini hatırlar.

Karnında taşıdığın sadece kurtlar değil,
Bir ulusun özlemi,
Bir dilin direnişi,
Bir kalbin kıyısında çırpınan milletler vardı.

Rüzgâr bile senin gibi esemezdi,
Çünkü sen esince
Göç başlardı,
Kalpler yerinden oynardı.

Ey Asena,
Seninle başlayan yollar
Hiç bitmez,
Çünkü senin ayak seslerin
Sadece toprağa değil,
Ruhlara da iz bırakır.

Bir kadındın,
Ama bildiğimiz gibi değil:
Sen,
Taşların bile secde ettiği
Bir diriliş kadınıydın.

Göğe uzanan dualar gibi
Yalnızdın belki,
Ama göğsünde sakladığın
Bütün zamanların cevabıydı.

Ve bugün,
Her uyandığımız sabah,
Seninle başlar:
Senin ulumanla,
Senin hatıranla,
Senin sükûtunla…

Asena,
Sen artık sadece bir efsane değilsin,
Sen
Ruhumuza işlenmiş
Bir varoluş yazıtısın.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(14 Temmuz 2025)