0
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
129
Okunma
Bir kıvılcımla başladı bu yangın,
Ufacık bir umut belki de.
Büyüdü sardı her yanı,
Alevler içinde kavruldu bu beden.
Ne su yetişti, ne bir nefeslik gölge,
Yandı kül oldu en sonunda.
Şimdi o yangından geriye,
Bir avuç is kaldı sadece.
Savrulur durur rüzgarla,
Hatırası bir türkü gibi.
Dudaklarda yarım kalmış,
Söylenir durur usulca.
Ama bilirim ki canım,
Külde bir tohum taşır içinde.
Yeniden yeşermek için,
Belki bir bahar gelir ansızın.
O küllerden bir çiçek açar,
Eşi menendi olmayan.
5.0
100% (3)
