Uzaktan bakınca güzel görünen bir devire açılsa kapılar

Arkama bakmadan girsem içeri

Uzak bir diyar

Dağlar taşlar yakın bir tek

Kara demliğin etrafında kurulan hayaller
Buğusunda kuşların uçuştuğu bir zaman

Yeşilin tonları çatlarcasına canını ortaya koyarken

Aşkı bekleyen kızların penceresi dar

Bırak kızları her şey dar
Tam gökyüzünü anlayacağın an

Efsane olarak yaşanıyor anlatılanlar

Daha geçen gördüler anka kuşunu kayalıklarda
Kuşkayası koydular oranın adını

Gururları kırılmasın diye göz ucuyla bakıyorlar geçerken

Umutla inancın arasında ki çizginin inceldiği yer

Yalnız çocuklar inanarak gidiyor kuşkayasına

Tenleri ellerindeki sopadan daha kızıl


İnsanı kanı ele verir bu topraklarda

Aralarında taşa güvenenler olmasa

Bakarsan görüyorsun namlunun ucunda kim var

Yine de yumuş oğlanlardan geçilmiyor etraf

Ne özlenen bir devir olacak anlatılmayanlarla

Ölü yatıyorsun yatağa

Ölmek üzere bir adam kalkıyor yataktan

Nefes nefese tutunabileceğin tek yer gökyüzü
Duvarlara değiyor parmakların en fazla
Ne güneşi görebiliyorsun ne de hava karanlık 

Dışarıdan gelen sese kulak verirsen
Tuzağa düşüyorsun

Yaşamadığı hayatı kusan kadınların

Tanrıça gibi sergilendiği vitrinlerle dolup taşan sokaklar

Tüm sırları çözmüş gibi bakıyorlar camın ardından

Arada camın olmadığına yemin edecek haldeler
Sıtmalı gibi eskiye özlem duyuyorlar

Bürüklüler geçince kapıldıkları telaş

Göz altlarını yontan zamanı hatırlatıyor onlara

Yaşamak namına ne varsa büyülü olduğuna inanmamı istiyorlar

Sanki biri daha vardı bunu isteyen


Uzaktan bakınca güzel görünen bir devire açılsa kapılar

Arkama bakmadan girsem içeri

Uzak diyarların selamıyla otursam köşesine ahalinin

Sorulan her sorunun cevabını verecekler bana

Hep buna hazırlanmışlar sanki

Yatmadan önce düşledikleri an bu

Kendi karılarından bile sakladılar yıllar yılı
İlk kez gelen ölümün bıraktığı tanışıklık var üzerlerinde
Durmadan geleceğini biliyorlar artık
Soğuyan havanın oyduğu simaları
Nerede yokuş var neresi ova belli
Hangi vadide pusuya düştükleri okunuyor yüzlerinden
Yaşamak namına ne varsa gerçek

İçeriye attığım adım ürpertiyor yüreklerini

Kuşku bırakmayacak şekilde işlenmeli cinayet

Hüzünlerini dindirecek başka çareleri yok



Keman kadar sevmediler beni

Yaşanmayan ne varsa karanfil gibi cebime doldurup

Uzaktan bakınca güzel görünen bir devire açılsa kapılar

Arkama bakmadan girsem içeri

İçimi kemiren üzüntüyü bir kenara bırakıp

Gürzün gördüğü diyarlara doğru koşar adımlarla yürüsem

Kurulmuş düzenin zekileri konuşsun dursun arkamdan

Çağları aşar durur gülümsemem

Yalnız sevilmemiş adamların sırıtışları tırmalıyor resmi

Onca ter nehirleri bile kıskandıran
Sizi dinlemek için geçtim kapıdan

Yaşamak neyse siz anlatacaksınız bana

Ruhunuza gömdünüz biliyorum

Kelimenin belini kırarak saklasanız ne yazar

Atlar bunun için durmadan koşuyor

Kuşlara bu yüzden kıskanarak bakıyorsunuz

Soluklansam aranızda birazcık

Hiç ölmeyeceğim sanırdım

Yoldan geçen kağnı korkutuyor beni

Tekerlerin gıcırtısını duyan herkesin aklında aynı ses

Başka diyarların esintisi körükler ölümü