0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
178
Okunma
Vermeden almak mümkün mü dersin,
Güneşten ışık, topraktan yeşil bilirmisin?
Bir kuşun kanadından rüzgarı ararsın,
Denizden köpüğü, dalgadan sesi.
Sevgiyi beklerken hiç vermeden,
Dostluğu el uzatmadan umarken.
Baharı çağırıp tohum ekmeden,
Gözyaşı dökülür mü gülümsemeden.
Bir nefes alıp vermemek gibi mi bu,
Yaşam döngüsünün sırrına ermek arzusu
Her zerresi emek, her anı çabadır yolu,
Toprak bile verir ki yeşertir tohumu.
Belki bir düşte, bir yanılsamada,
Kısa bir anlık, boş bir kuruntuda.
Gerçekte, döngü bu, kaçınılmaz olsa da,
Verdiğin kadar alırsın, bu hayatta unutma.
Sevgiyi, aşkı,güveni, huzuru, Verdiğin kadar alırsın.
5.0
100% (1)
