0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
168
Okunma
Duvarlar üstüme geliyor, boğucu bir dar koridor,
Her adımım bir kör düğüm, içeri ışık süzülmüyor.
Nefesim daralır, kalbim sıkışır, bir kuş misali çırpınıyor,
Burası karanlık ıssız bir yer gün gözü görülmüyor.
Ayaklarım kanar, dizlerim titrer, yol bilmem nereye çıkar,
Yine de pes etmem, inatla yürürüm bu sonsuz tünelde yar.
Bir umut filizi yeşerir içimde, "Devam et!"diye fısıldar,
Ta ki bir ışık belirinceye dek, o koca gökyüzüne açılan umut var.
Dar koridor biter, ferah bir nefes dolar ciğerlerime,
Aydınlık sarar her yanımı, yıldızlar parlar üzerime.
Artık özgürüm, geçmişin prangalarından kurtulmuşum sözde,
Ve bilirim, her dar koridorun sonunda bir gökyüzü var.
5.0
100% (1)
