Başlangıçta
Kalemler yoktu, sözlerdi zincir,
Kral buyurdu, şair destan ördü,
Yıldızlar anlatıldı, tanrılar süslendi,
Gerçeğin yerine efsane serildi.

Rahipler mırıldandı, tapınaklar yankılandı,
Kutsal ilan edildi kralın kanı,
Halk diz çöktü, gözler kapandı,
Gerçek sustu, yalan kutsandı.



Kral tahtında ağır ve mağrur,
Soytarıları — şair, rahip, yazar — sadık ve mağdur,
Her biri sözleriyle kitleyi sarhoş eder,
Gerçeği değil, buyruğu överler.

Yüzyıllar geçti, kurallar değişti,
Ama oyun aynı kaldı:
Soytarılar kostüm değiştirdi,
Söz yine kralın elinde kaldı.


Soytarıların yerini aldı yeni yüzler,
Gazeteler doğdu, kalemler büküldü,
Dergiler fısıldadı, TV’ler haykırdı,
Yeni kral: medya, yeni soytarı: sunucu.

Sözler artık ekrandan akardı,
Kelimeler parlak, anlamlar bozuk,
Kurgulanmış hakikat, cilalanmış yalan,
Halk yine sustu, yine kandı.



Manipülasyon artık bilimle süslü,
Reklamlar, haberler, bilgiler hızlı,
Algı oyunları, psikolojik tuzaklar,
Gerçek, bilgi çöplüğünde kaybolur artık.

Sahte kahramanlar, yapay krizler,
Sonsuz tartışmalar, kesik düşünceler,
Yönlendirme eskiden bir şarkıydı belki,
Şimdi bir senfoni, baştan sona kirli.


---


Ben sorguladım, sustum, baktım,
İnandıkları her şeyi yeniden tarttım,
Her parıltıda bir perde, her övgüde bir zincir,
Gerçek, görünmez duvarların ardında bir sır.

Yol taşlıydı, yokuştu, karanlıktı,
Yalanlar çiçeklenirken, doğrular ezildi,
Ama yılmadım, her adımda yeniden aradım,
Çünkü gerçeği bulmak, kaybolmuş bir şehri keşfetmekti.


---

Kral ekranda yok artık, soytarı sessiz,
Çünkü gerçeği gören bir zihin uyandı,
Manipülasyon krallığı çatırdadı içten içe,
Ve özgür düşünce doğdu, fısıltıyla değil, haykırarak.


---

> “Bazı gerçekler görünmez duvarları aşmadan bulunamaz.”
— Karanlıkta Saklı Işık