İçimi güçlü olamamanın burukluğu sarıyor
isterdim ki olduğum gibi görünmeyeyim
işte yine o ağlamaklı çehrenin bıkkınlığıyım
oysa söz vermiştim yoksa vermemiş miydim
o kalabalığın bir parçası olabilmek miydim
hayır hayır, hem içinde hem dışındaydım grubun
hem vardı hem yoktu fark edilen değersizliğim
gülümseyemedim bu defa dişlerimi gösteremedim
hiç durmadan annesini arayan yavru kedi miyim
başaramadım gülen bir maske takınmayı önceden
gülümsemeliyim diyordum hedefe doğru ilerlerken
vazifemi yaptım belki, aralarına katıldım karışamadım
belki de bir türlü bu zayıf aciz halimle barışamadım
ah diyebilirim yalnızken hıçkırıklarım duyulmazken
kalabalığın ortasında için için neden hıçkırdım neden
bakınca etrafıma maskeli yüzler gördüm birer birer
yüreğim kahve köpüğü ile kavruldu sanki yer yer
ruhumu dayanıksızlığımın pişmanlığı kuşatıyor
isterdim ki olmadığım bir çehreye bürüneyim
başaramadım başaramayacağım biliyorum
ben hep olmadık yerlerde olmadık zamanlarda
duygularıma yenik düşeceğim, sonra da üzüleceğim
hep ferahlamak isterken sıkıntılı dehlizlerde gezineceğim
duygusallık uzak olsun artık, bu son olsun, artık yeter
ne derdime derman olan bir dostça söz duyulur
ne de herhangi bir insan evladı yarama merhem bulur
son damlasına kadar yalnızlığı yaşatıyorlar kalbime
bir şeyler yapar gibiyim, bir yerlere gider gibiyim
keşke mutluymuşum gibi görünebilseydim
ölür müydüm sanki birazcık dişimi sıkabilseydim
olmadı, yine olduğum gibiliğimin cezasını çekiyorum
kimse bilmese de kendi acımın yağıyla kavruluyorum...

Gülhan Çeliktaş