BENCE ŞİİR

Sonra;
sığınacak asude bir liman bulmuştu ruhum
fırtınadan dalgalardan uzakta
ve demirledim gönlümü
aşk deryasının engin sularında
bir ney nefesinde gün doğumu,
hayrul minennevm diye yükselirken
saba makamında ezanlar,
şiirde buldum kendimi.

Şiir ruhumun felahı olmuştu
şiir aldığım her nefes,
şiir ekmeğim aşım,
ocağımdaki köz, içimdeki öz
maddeye mana veren söz,
ve şiir olmuştu benim her şeyim

Avcının av beklediği gibiydim pusuda,
elimde kağıt kalem
kah sayfalarca yazıyordum kimi zaman,
kah bir tek kelimenin başında
nöbet tutuyordum günlerce,
bıkıp usanmadan
çeliğin ateşte sıyrıldığı gibi kavından,
şiirle sıyrılıyordu ruhum bedenden
aşk ile,şu üç günlük meşakatli dünyadan.

Varmıydım yokmuydum bilinmez ,
bir muammaydı halim
ne güneşin şavkı vurur yüzüme,
ne ay doğardı karanlık gecelerime
bir sayha bir çığlık yırtsa sessiz geceyi
açsa gök kapılarını gayrı önüme,
tane tane seçerim her heceyi
imbiklerden geçiririm süzerek
aşkına yandığındır dostumuz bizim
denen büyük cümleyi
döküyordum satır satır kaleme,
kalemden de dilime...
Murat Çetin