Otuz dokuz yıl önceydi
on bir aralık 1962 akşamı
babamla gözlerimi açtığım hayata
30 mart 1999 sabahı,veda ediyordum
çisil çisil yağan yağmur altında
ayrılık zor,yokluğu acı olsada.

Babamın ölümüyle tatmıştım ilk,
kimsesizliğin ve çaresizliğin ne olduğunu
onun yokluğunda anladım
büyük olmanın ve babalığın
ne kadar zor olduğunu
baba evin direğiydi;
baba,aileyi kuşatan el
baba,sevgi ve şevkatin ocağıydı
babam,babaydı hepsinden evvel.

Daha dün gibi hatırımda
babamın BMV moturunun arkasında
her akşam iş dönüşü
ağabeyimle birlikte dolaştığımız
İskenderun turları,
balıkçı barınağının iskelesinden
su üstünde kaydırdığımız taşlar,
martıların çığlıkları,kayaları döven dalgalara
el ayamızla vurduğumuz şamar,
ve babamın bizi sarıp okşayan
sımsıcak,sarmaşık gibi kolları hatırımda.

Hele bir koçum bir canım deyişi vardı ki,
duymalıydınız dostlar
ciğerinin kokusu saradı etrafımızı
hoş rayihalarla,
çiçeklerin kıskandığını hissederdim o an,
bülbüllerin sustuğunu
iki kez ağladığını görmüştüm babamın
yalancı kahkahalarla gülerek
inci tanesi dökülüyordu sanki yüzünden
sevinçten,mutluluktan diyerek haykırıyordu
ağlamıyorum ağlanacak ne var ki bunda
saklayamadığı gözlerinden
sağanaklar boşalıyor ırmaklar,nehirler taşıyordu.

Hani,bunlar oğul balı oğul
oğlum diyordun ya baba
hani,oyun oynarken torunların
düşecekler diye elini yumruk edip
koyardın ya böğrüne,
hani,her akşam kurk misali toplardın bizi
basardın ya yüreğine,
şimdi yattığın yerden doğrulupta
ahhh keşke,ahhh keşke
bir kalkabilsen baba bir kalkabilsen
darmadağın oldu ocağın
savruldu dört bir yana,
oğulların,oğul balların baba,
oğul balların.

El öpüp bayramlaşmayalı
tam sekiz bayram geçmişti
koskoca sekiz bayram,babasız
senden ayrı uzakta
belekteyken oğul balın Kürşad
şimdi bir demet kır çiçeği elinde
bekliyor gün doğmadan sabırsız
buz gibi alaca şafakta.

Koca çınar devrildi bir başına yapayalnız
işte salda giden o
babam garip geldi hayata
garip gidiyordu meçhule
sessiz sedasız
takdiri ilahi bu
emir yüceler yücesinden
hüküm onun mülk onun...

Murat Cetin