küseceğim..

bir ihtilal gibi uyanacağım/
bir mayıs sabahlarına ki

şehrinde,
yüreğimde,
kentinde, geçip gittiğim sokaklar..

ayak sesleri ve sesin,

yüzünde kırılgan aynalar
ve provası devrimin/
devrilmişliğimin..

küseceğim..

ve sen,
mayıs sabahlarına
sessiz/
bensiz/
n’densiz uyanacaksın ki

olmayacaksın
taksime çıkan ilk gurupta.

sen ki yoldaşım/
sırdaşım,
arkadaşım/
sevgilim ve kadınım..

küseceğim..

yüreğimde,
hep bir kal(mak)
eylemi gibi duracaksın.

bir yankı gibi,
tüm hücrelerimde
dönüp duran
bir “şey” gibi
dur/acaksın..

mavi bir deniz
duracak dizkapaklarında

ve düş/lerinde
bir beyaz ev
dere yatağı/
yağmur suları/
damlayan çatı ki

hiç bitmeyecek biliyorum kokun..

ve bil ki sevgili;

bir hayali istiyorum/
düşlerimin inanmışlığında/
bir yoku ve bir son/u..

bir tek cümle
kim bilir/
tek bir mevsim/
bir gölge.

bir tek sen
en çok sen..


(...)