Ve sen şimdi kim bilir hangi yitik sonbahardasın
Gece üstüme üstüme geliyor... sokak lambaları titriyor üstüme
Karanlıklarda bir şarkı; ’’İçin için yanıyor, yanıyor bu gönlüm ’’
Dinlerken şimdi onu, çocukluğuma dönüyorum
Bir el arıyorum omuzlarımda
O el babamındı, babam nerede ?
Buğulu camlara çizdiğim resimler nerde ?
Gecenin sessizliğinde bir sigara daha yakıyorum
Gözlerime dolan mazinin hatıraları mı ?
Düşlerimin sıcaklığına gömüleceğim
Ve, tüm yabancı dillerde; seni sevdiğimi söyleyeceğim
Ağlayacağım
Şiirlerimi hayaline okurken

Ben böyle daldıkça hatıralara
Daha bir solup sararacak sonbahar
Her yağmur kokunu getirecek bana
Yetinmeyecek bununla kalbim
Gözlerin gözlerimde zaten, ben ellerini istiyorum
Hayli birikti içimin yorgun mektupları
Yine efkarlandım, bir eylül düştü gözlerime
Korkuyorum aynalara bakmaktan
Yabancılaştı hayli zamandır bakışlarıma
Göğsüme çakılı çiviler gibi yokluğun

Sana bu şiir
O uzaklarda usanmadan bekle beni
Şimdi adını yazıyorum buğulu camlara
Ceplerimde sana yazılmış şiirlerim
Paslı yüreğimde ağlıyor kuşlar... o kuş sensin
Sen gittiğin gideli
Gecenin kör gözlerine tutunuyor ışıklarım
Yetmiyor onlar da
Ağıtlarım yıkıyor beni !

Gel, desem sana ve bekleyişleri katsam özlemlerime
Susturabilir misin son/baharı saçaklarımda
Girebilir misin yeniden rüyalarıma
Uykularımdaki hıçkırığımı susturabilir misin
Açılır mı mor şafağında sabahın
Özlem gülleri katmer katmer

Ne çok şey yakıyor içimi
Hep hayaldi benim dünyam
Bazen yanımda sanırdım gözlerini
Hani dokunsalar ağlardım... çare değil
Ağlamak yaralarıma

Ben hala uykularıma maziyi bulmak için
Sarılıyorum
Bu sefer de yoksun
Düş kırığı bir rüya
Düşüyor yastığıma

Günay Koçak

30/06/2025