Bu şiirin kalbini incittin ya sen
Besleyip büyüttüğüm aşk intihar etti
Kalbimden kopup gidişiydi bu akşam
Eylül yaprakları gibi tek tek
Teselli diye gönderme mektuplarını
Sen yaraladın kalbimdeki en kıymetli bu aşkı
Kırılmış gönlümde
Cam kırıklarını kim toplayacak

Üşüyorum şimdi... kalbin nerde ?
Ter / an diye bir masalın - e - haline gizlendi
Sana yazdığım en gerçek şiirlerimdi
Yüreğine seslenen sevda kuşları ile
Yalnızlığın, yalnız sokaklarına koşarken
Geceleri leylak kokar pencerem
Sanırım ellerin uzandı gizlice

Bir sigaranın efkarında gömülürüm hüznüme
Birazcık mutluluk çalsa kapımı
Ardından kör dilencinin çığlığı, çalgısı seslenir
Şaşkınlığım, hayal kırıklığım ve göz yaşım
Kalemimi bile ağlattı
Yalnızlığım
Sen benim alın yazım... tek arkadaşımdın
Karlar düşüyor yalnızlığıma
Bu haziran gecesinin son günlerinde
Akşam akşam moralime yağmur yağıyor

Gecenin yarıyı geçti saatler
Burnumda bir çorba kokusu... kim içiyor ?
Oysa acıkmadım ki... bu koku ne ?
Boş ver be çorbayı
Ne terane oluyorsun akşam akşam
Gözlerimdeki şaşkınlık, ummadığım bu...verdiğin değere
Çek git artık, hayallerimi karıştırma
Uykularım gitti, kulaklarımda uğultular

Düşlerimde masallar
Resmini çiziyorum sokak taşlarına
Silmesin diye yağmurlara şiir adıyorum
Aşk
Sonbaharın dallarında bir hiçmiş
Bu akşam kör bir bıçakla
Bütün ümitlerimi ikiye bölüp gittin
Oysa rüyalarımda en güzel
Şarkıyı söylemiştim

Günay Koçak

28/06/2025