her günüme
günaydın sancısı
her anıma
koyu kahvenin acısı


devri dünün
cevri bu güne
bir düşten uyanmışım
yine hastane koğuşu
ve yine kulaklarımda
titreyen dudaklarınla söylediğin
en kıymetli mirasın sözcükler
“ben senden razıyım
Allah da razı olsun senden”



öyle ya da böyle
geçiyor işte zaman
hayat hükmünü yürütürken
hiç değişmiyor
duvardaki takvimin
ne yılı ne ayı ne de günü
ha değişmeyen bir şey daha var
sevmek sevilmek denilince
boğazıma düğümlenen hıçkırıkla
gözlerimin işbirliği



bir sonbahar günüydü
gökyüzünün hep karanlık
toprağın kokusunun bu kadar aykırı
yoklukla yoksulluğun ne demek
olduğunu öğrendiğim
bazen acabalarla karışsa da aklım
kendime geliyorum
Lösev vakfından gelen zarfı açıp
bağış makbuzunda adını okuyunca
ahhh benim kadınlığından önce
insanlığı güzelim



taş duvarlar
mavi boyalı çatal kapı
çırpınan yüreğim
dilimde dualarımla
huzurundayım az sonra



sevgi meleğim
ruhumda azap
yamacımda
siyah harflerle
gri mermer üzerine yazılmış
kaderimin son yoldaşı ismin
bilesin ki bu makam
vuslat hayallerimle
hasretimin boy ölçüştüğü
sonsuz nöbet mekânım
ve bilesin ki
son nefesime kadar da
hep öyle olacak