İçimde daima duran yaşlanmayan bir çocuk var

Ben var olalı o hep benimle ben denen beden
Yaşlansa da o hala orda bunu görüyorum bunu
Biliyorum

İçimde ki çocuğun hayalleri zamanla yavaş yavaş
Yerle bir oldu

O çocuk kahrından hıçkırıklara boğuldu ne gören
Ne duyan nede bilen oldu

Yüzeyden görenler oldu vah vah dediler kafayı yedi
Her halde dediler çekip gittiler

Ne derdine derman olan oldu nede derdini soran
Bir başına yıllarca acılar içinde kendi cehennemini
İçinde yaşadı gördü ki cehennem dışarda bir yer
Değilmiş insanın iç dünyasında yaşanan anlatılması
İmkansız hallermiş

O çocuk cehennemi bire bir yaşadı başka cehennem
Olmadığını gördü bildi

Cehennem senin içinde kimileri hayattayken dünya da
Yaşar kimileri de öldükten sonra

Herkes onu görecek bilecek bire bir yaşayacak
Gerçekten var olanın bir olduğunu anlayacaklar
Bilecekler

Bağışlanma dileyecekler kendilerinin hiç bir şey
Olduklarını kabul edecekler

İşte gerçek birliğin manası o zaman fark edilecektir
Padişahlar padişahının bağışlamasıyla huzura sonsuz
Bir hayata cennete kavuşacaklardır cennet huzur
Demektir


İlyas Ateş