1
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
124
Okunma
Herkesin yüzünde bir maske,
Kimse kendine benzemiyor.
Belki günlerin yükü ağır,
Belki de sızan keder dudaklardan.
Sokaklar anlamsız gülüş dolu,
Bir kedi bile şüpheyle bakıyor.
Artık yok bir dost selamı,
Herkes biraz yabancı, biraz suskun.
Bir martı geçiyor denizden,
Habersiz bizden, kederden.
Belki de en dürüst bakış,
Sessizce süzülen sudaki yansıma.
Her adımda bir yankı,
Boşlukta kaybolan sözler.
Bir anlık bakışlarda bile,
Derin acılar suskun kalır.
Deniz feneri gibi bir umut fısıldar,
Açık denizde savrulan ruhlara.
Kendi gölgemize gömüldük,
Ufukta bir umut ararken sessizce.
5.0
100% (1)
Cevap Yaz