1
Yorum
15
Beğeni
5,0
Puan
193
Okunma
Bazen ne gidecek gücün kalır,
ne de kalacak bir yerin.
Susarsın,
çünkü konuşsan
her şey dağılacak gibi.
İçinde büyür görünmeyen bir yük,
her kelimeyle ağırlaşır.
Ve sen…
Öylece duruyorsun,
kelimeler boğazında düğüm,
gözlerin gökyüzüne mühür.
Ne bir adım atıyorsun,
ne de geri dönüyorsun.
Zaman bile kıyısında durmuş
bir bekleyişin.
Kalbin,
kendi sessizliğine sıkışmış bir şehir,
pencereleri karanlık,
sokakları ıssız.
Sonra bir dua düşüyor içine,
söyleyemediğin her şeyin yerine.
Bir yalnızlık değil bu;
bir teslimiyet,
bir sığınma.
Ve anlıyorsun,
insan en çok göğe bakarken tamamlanıyor.
Çünkü orada,
hiçbir yara yargılanmıyor,
hiçbir susuş eksik sayılmıyor,
hiçbir bekleyiş cevapsız kalmıyor.
Vesselâm...
Esma Canyurt
5.0
100% (5)
Cevap Yaz