0
Yorum
12
Beğeni
4,9
Puan
195
Okunma
Sesim, dilime varmaz, ürkek bir serçe,
İçimde döner durur, sanki bir bilmece.
Kelam, dudaklarımda öksüz bir hece,
Sustum, içim giyindi siyah bir gece.
Sükût, ruhuma ince bir kefen,
Ne yana baksam, içimde kederden izlenen.
Kim duyar yüreğimde kopan fırtınayı?
Kim sarar, bu suskunluğu sarsan yarayı?
Zaman geçer, hem sessiz hem de sert,
Her an, içime kazınan bir dert.
Yüzümde sabır, içimde çığlık var,
Duyulmaz, görünmez ama hep ağır.
Konuşsam, eksilir miyim yoksa taşar mı içim?
Dağılır mı bu sır, dökülür mü gizim?
Her cümle bir hançer, her kelime kırık,
Sözlerim sustuğumda daha da gerçek, daha da tıkık.
Kime anlatılır içteki suskun yangın?
Kimi sarar, dilde bitmemiş ağıtın yankın?
Ben en çok sessizken haykırdım,
Gözyaşımı yutarken ayakta durdum.
Esma Canyurt
5.0
86% (6)
4.0
14% (1)
