Bayram sabahı erken kalktım,
Kokun yok, sesin yok, yokluğunla yandım.
Annem gözlerini silerken sessiz,
Ben hâlâ kapıya bakıyorum, belki gelirsin diye habersiz.

Terliklerin durmaz oldu kapıda,
Ne kahvaltı sofrasında bir çay bardağın,
Ne de gömleğinin o eski kokusu kaldı.
Bayramlıklarımı giydim ama
İçimde bayram yok, sen yoksun baba...

Sen varken hayatın tadı vardı.
Cami çıkışı elini öperdim,
Bir dua okurduk dedemin mezarında.
Şimdi ben mezarına geliyorum senin yanına,
“Uyan baba!” diyesim var, uyan baba.
Kalk da gör, ne çok eksildik sen bizi bırakınca...

Komşunun çocukları baba eli öpüyor,
Benim ellerim boş, gözüm dolu.
Ne bir harçlık bekliyorum,
Ne de alnıma kondurduğun o sevgi öpücüğü...

Sen hayattayken yokluk bile mutluluktu.
Bir simit alırdın da bayram şekeri sanırdım.
"Bugün bayram oğlum!" derdin.
Gülüşün yeterdi bana cebinde paran olmasa da.

Bayram geldi yine, sen yoksun,
Ev kalabalık ama içim hâlâ bomboş.
Köşede sandalyen yalnız duruyor,
Baba senin yerine kimse oturmuyor...

Ah babam, hayatta kalsaydın,
Hasta yatağında yatsan da yanımızda olsaydın.
Sıralı dağlar gibi
Yine arkamızda dursaydın.
Gölgen bile yeterdi babam...