Bayram bayram dedikleri biteviye özlemi
Duymak istediğimiz gönle haz o sözleri
Unutulmuşların hatıralardaki söylemi
Garip gurabanın tesellilerle gözetimi
İşten eli ayağı çekip muhabbete özeni
Ve geçerken devran en esaslı terapi...

Yoklukların, yoksunlukların görülmesi
Cepten, emekten, vefadan gül demeti
Başkalarının yüzlerinde ve dahi gönlünde
Rahmetten ivmesini alan asil esintidir.

Bırakmayın öylece saatlerce bakışı
Döner mi köşeden diyen iç yakan acı
Bir beldede hovardalık değil bu anlar
Yalnızlığı ancak gölgesinde bilir acılar
Korku düşer ta içime camdan bakanlardayım
Elimde olmadan gider ayaklar, kanar sol yanım.

Belki evladı değilim ama ne fark eder ki?
Öperim o elleri, koyarım da baş üstüne
Bir yüzde tebessüm olsak, fena değil mi?

Uhreviyeti demlemelidir histe bu günler
Kalmasın yetimce bizi biz eden ilkeler
Ver etsin elini hoşgörüye tüm canlar
Sabrın selamete değmesini görmeliyiz.
Bir sabah telaşında başlayan bayramlar.
Sen ben değil, biz olmak bu özünde
Tüm çirkinlik ölsün fıtratın saf közünde
Ve sonraki günlere de yankılansın
Bayram ile paslı gönüller de aklansın
Bir kardeşlik türküsü tadında yeşersin
Açsın bağı, bostanı dostlukların arşa
Duaların cümlesi topluca menzile ersin.

Nasıl da gerçektir dün yaşayanlar düşün
Kabre sığmadılar mı sevdiklerimiz
Bu günlerdeki yoklukları nasıl olmaz hüzün
Bir durağı ki bayram hayatın bir mihengi
Değ ki gönüllere bulsun anlamını, bayramın rengi.


Oğuzhan KÜLTE