Lirik ve trajik bir ölümdü bu
Şakayıklar sıralı pencerenin altında
Feryatfeza bir hengâmdı
Sûzinak bir gecenin sabahında
Elem dolu bir ebediyetti o saatler
Hicran sarısı o gözler,
Ve acı tablosu tebessümler
Sol gamzesinde uyuklamakta
bir damla kan ve keder
Aynaya bakıyorum
ama ben değilim bu,
kanıyordu kimi şaibeli gölgeler



Ormanlarda çığ kaplı gölcükleri andıran
Füsunkâr bir iyilik menbaı o mihribân
İçime süzülen segâh nazarlarla
O nigâr sürmeli gözleriyle bana bakan
Kayalığın ardında saklı bir sırgölge
Uğultulu bir masalın özlenen tek fecriydi
Kuytularda tüten bir melâl goncası
zamanı inkar eden bir nebula çiçeğiydi
Kırılmış zaman aynalarında aheste kanayan
O mahpeykerdi ve o letafetti
İşte o kadındı,
Hüzzam dalgalarla ruhumu kavuran



Gözlerinde yağmurlar dinmedi mi ey peri?
Karanlığın yüreğinde
bir şimşeğin şavkında görülebilen
Dudaklarında ölgün bir tebessüm
Ve ferahfeza makamında pırıltılı elleri
Yüzünde sûzidil gülüşün geliş gidişleri
Bakışında bir ağacın
sudaki aksı gibi şefkat gölgeleri



Şaşmaz bir nizamla düşen düş damlaları
Hayallerden örülü saatler yaratırdı
Yaşamımızın dışında
ve bambaşkaydık o zamanları
Kendimizi tanımıyorduk
ama arıyorduk şuurları
Rüyalardan birden çıkmış
ve bulmuştuk bize ait ruhları



Son çığlığını duyamadım
Batı rüzgârları götürdü
Mükedder ve sürklase maestrolar
nice elejiler döktürdü
Hiçbir veda bestesi taşıyamadı bu elim intiharı
Son nefesin hala yanağımda ürperirken
Hiçbir gece örtemedi
Donuk gözlerinde yüzen acı hatıraları