Biricik mâhitâbım, dildâdem, zaaf çiçeğim
Vecd ve istiğrak nöbetlerimde adını hecelerim
Gözlerimden nice tasvirler ve tablolar geçiyor
Bu siluetler istilası sel gibi bendimi biçiyor
Hayal ve gerçek arasında bir yerlerdeyim



Yüzyıllar önceki bir başka ömrümün hayaletleri
Zamanın harcıyla örülü freskler gibiyim geceleri
Fikret Mualla’nın serseri ve yalnız kalabalıkları
Ve melankolik ve dumanlı Paris meyhaneleri
Şeker Ahmet Paşa’nın natürmortları sabrın fırçadaki ahvali
Görüyorum, Goya’nın’nın kara resimlerinde savaşın felaketleri
İşte geçiyor Rafael öncesi ve Dante Gabriel Rossetti
Ve cananı Elizabeth’in mezarına gömdüğü sayfalar
Lady Lilith aynada kızıl ışıltılı saçlarını tarar
Küf tutmuş çivilere asılmıştır melûl hatıralar



Gözlerimde terk edilmiş atölye kokusu birikiyor
İşte sisten çıkan sokaklar gibi bir bir sökün ediyor
Tenhalıkla sınanmış tuvallerde sesler yankılanmakta
Bazıları konuşuyor, kimileriyse yalnız susuyor
Rubens’in tombul bedenli barok kadınları
Watteau’nun zarif şenlikleri ve canı sıkkın çobanları
Ardından usul ve derinden sis tüllerinden sıyrılıyor
Greuze’ün tablolarındaki erdemli nazarlar
Philip de Champagne’in yüzlerine sinmiş kederli havalar
Ahşap çerçevelerde unutulmuş iç çekişleri var



Bu hatıralar mabedinde yorgun ve bitkinim
Çürümüş müzelerde kaybolmuştur siluetim
Lenain’in açık düşünceli ve berrak yüzlü işçileri ve köylüleri
Utrillo’da sensiz bensiz boynu bükük caddeler
Rafaello öncesinin kansız, yapay ve aşınmış Venüs’leri
Boecklin’de el ele çardakta uyuklayan eşler
Çatlamış tuvallerin kıyısında bekliyor gölgeler



Göründü sonunda selde boğulan Prenses Tarakanova
Ve ölümsüzce yerleşti Flavitsky’nin tablosuna
Nerede beni avutacak Lorrain, Corot, Hobbema ve Guardi?
Hani ruh bahçemin türlü rayihalı çiçekleri?



Derin duyguların karanlık patikalarında
Asla var olmayacak olan şey
Benim için ışıl ışıl parlamakta
Muhtemel ve hafızalı peyzajların
Erken bastıran yorgunluğunda
Nice yıllar önce solan bir kalp çiçeğini
Nobran bir Boreas hırpalıyor şafak kızıllığında