2
Yorum
36
Beğeni
0,0
Puan
1156
Okunma
Bir camla ayrılıyor dünya ile aram
Bilinmeze uzanıyorsa bu yol
Yoksul kimsesiz hırka gibi kırçıl
Karışmaktan yorulmuş gibi kıvırcık
Kalbimde mutmain garip bir ürperme
Huzura ermiş de durdurulmuş, serin
Derinlik kendine ulaşmaktan çok uzakta
Göğsüyle zamanı yara yara gelen bu kuş
Dilinden düşürmediği ıslıkla o çocuk
Bu dünya onlara çok eski ve çok yıpranık
Nasıl geçecek coşkulu denizlerden nasıl
Bilmeyecek aşkın gömüldüğü yaz bahçelerini
Elimizdeki bu son bahar
Ezelî bu, mask
Bu umursuz duruş
Bu bilemediğimiz persona
Taşkın bir umudun sesiyle geliyor bahar
Bir şey oluyor
Kalbimizi uyutup mavinin koynunda
Serinliğini alıp alnımızın
Yaralı bir kuş sekiyor billûr akşamda
Uyanıverse bu sesle suskunluğundan
İçimizdeki gülistan
Mevsim kiraz çiçeği yaz kıpkırmızı
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz