Nefesimin sesi,
Hissediyorum, soğumaya başladı.
Rüzgar cehenneme esiyor.
Ve ben,
Dağdayım.
Karların üstünde,
Kanım boşalmadı daha,
Biraz daha var.
O zamana kadar,
Kahramanım,
Peki ondan sonra?
Hatırlar mısın beni?
Eşim var.
Çocuğum var.
Ailem var ailem.
Ama ben senin için yaşadım.
Hak ettin mi bunu?
Titremeye başladım.
Soğuktan değil ama.
Ölümden de değil.
Korkudan.
İnkar etmek nafile,
Korkuyorum.
Hem de öyle ki,
Ödüm kopuyor.
Her şeyden,
Yaşamdaki her şeyden korkuyorum.
Çünkü soğuk değiyor suratıma.
Ve ben tekim.
Niceleri de öldü ama,
Ecel gelince korkar insan,
Kendi için de değil.
Olasılıklar için.
Yaşayamadıkları için korkar.
Bensiz mutlu olursanız,
Ben o zaman korkarım.
Ama siz,
Bensiz mutlusunuz.
Bir daha olsa can veririm.
Senin için mi?
Evet, yine senin için.
Sen iyi ol yeter.
Hatırlama beni,
Kanımı yok say.
Ama eğlen.
Senin için yaşadım.
Senin için öldüm ben.
Bir nebze de olsa rahatım.
Durağanlık.
İyi geliyor bazen.
Bazenleri ise aklım,
Sınırda.
Düşünmek istemiyorum.
Donsun aklım.
Bedenimle birlikte,
Yazamadım tarihi.
Varsın bensiz olsun.
Kanımla öldüm.
Kızıllıkla yaşarım.
Bayrağı sarınca tabuta,
Yaşamaya başlarım.