Yolun sessizliğinde bir adım kaldı ardımda
Kelimeler dilsiz, cümleler yorgun
Uzayan gölgeler arasında
Sadece bir adım benden uzakta
Bir adım kaldı mısralarda kilitli
Yürürken bu yollarda adım adım...
Sadece bir adım var kendime varmaya.

Bir adım...
Ne ileri, ne geri
Zamanda asılı kalmış bir tereddüt gibi.
Bazen bir ömür kadar ağır
Bazen çocukluğumun kokusunu taşır.
Kırılmış aynalarda hâlâ ışık
Gözlerimde hâlâ rüzgârın şarkısı
İçimde kıvılcım gibi büyüyen bin asır,
Ve her yalnızlık, yeni bir dostluğu çağırır.

Adımlar değil
Durduğum yer anlatıyor beni
Sabahın serinliğinde başlıyorum yeniden
Toprak uyanıyor, kuşlar ilk şarkılarını mırıldanıyor.

Yolun sessizliğinde bir adım kaldı ardımda...
Gölgelere veda eder gibi,
Bir ışığa, kendime doğru yürüyen bir adım...
İçimde tomurcuklanan sabır
Yüzümde sabahın serinliği

Bir adım kaldı, evet
İçinde baharı taşıyan bir adım...
Her nefeste biraz daha yakınım
Her adımda biraz daha kendim
Ve eğer bir adım kaldıysa
Demek ki hâlâ
Umut var, yol var, ben varım.
Selma Çanakçıoğlu 20 Mayıs 2025