Öyle bir yerdeyim ki ben, her şey farazi artık.
Hakikatin kopyaları savruluyor suretinde.
Öyle çok düşündüm ki ben, her şey sınırda artık.
O bentler ise suretlerin kıyametinde.

O kıyamet başlayınca, anlamı kalmayacak aşkın.
Aşk dediğin de ne ki? Özneleri hep fani.
O fanilik kalmayınca, yangını başlayacak aşkın.
Yangın dediğin de ne ki? Hissiyatı hep fani.

Elemin çemberi zehirlidir, geçmek istemezsin.
O çemberin ardı arkası hiç görünmezmiş.
Belirsizliğin acısı çetindir, görmek istemezsin.
Bu yüzden çemberler dertsize görünmezmiş.

Her şeyin yanında tek ilacım gözlerin.
Hesaplı da değil sözlerim, inan bana.
Acısının tarifi olmaz sönmemiş közlerin.
Sönmüş de değil közlerim, inan yarama.

Yadlar etrafına üşüştü adeta bir iblis gibi.
Kalbimin çehreleri yanmaya başladı sevgilim.
Hikayeyi de yaktılar adeta bir kabus gibi.
Sayfalarım solmaya başladı sevgilim.

Aç gözlerini, bak şu uçsuz bucaksız cihana.
Herkesin mutlu olması için bir sebebi var.
Kapat gözlerini, bak şu yârsız dünyaya.
Mutlu olmayı nimet sayanlar da var.

Seni sevmiyorum artık, sevemiyorum.
İnsan sevilememeyi sindiremezmiş.
Ruhum dayanmıyor artık, ölemiyorum.
Yalnız ruhum bir tek seni severmiş.

Başka zamanlar, başka mekanlar var cihanda.
Sence hiç fark eder mi virane sevgim için?
Bir arkadaş, bir dost var benliğimin yanında.
Sence beni fark eder mi virane sevgim için?

Acılardan taht kurdum, dokunmayın sakın bana.
Dertleri de yardımcım yaptım artık.
Serinleri ateş yaptın, gözükme sakın bana.
Hayalini de meşgalem yaparım artık.