Bir Eylül daha geçti sensiz sevgisiz
Kurumuş yapraklar sensiz savruldu yellerde
Sensizliğe ağladım günlerce sessiz sessiz
Kolkola yürüdüğümüz o yağmur bahçelerinde


Hazan sarsa da alemi bize hep nevbahardı
Yeşil gözlerinde tek mevsim ilkbahardı
Aşık kuşlar gibiydik sevenler de şaşardı
Esti bir ayrılık rüzgarı, kalplerimiz sarardı


Sen çimenler ve yosunlar perisi, sevdiğim
Ben düşüyorum zamandan aşkımıza yetişemedim
Kısmet olmadı yazık ki özlenen visal
Bir kırık hikayedir bu gözyaşıyla inlediğim


Sarardı ömrüm soldu umudum bu fasl-ı hazan
Güz kuşları kanat çırpıyor kıyılardan
O solgun hayal ülkesinde beklerim seni
Bir hıçkırıktır biriciğim benden sana kalan


Yıllar geçer, yağmurlar karlar yağar üstüme
Beklerim seni hasret kokulu bir makberde
Ey sevgili, topla üstümdeki sarı yaprakları
Göreyim ıslak gözlerini, suskun yattığım yerde